نمایشگاهی را تصور کنید که دیگر در فضای دوبعدی نیست بلکه می‌توانید تصاویر را بر روی دیوارها، سقف و زمین ببینید و حرکت آن و حتی برخورد قلم‌مو با بوم و بوی رنگ را حس کنید و یا در تابلوهای ونگوگ قدم بزنید.

بنا بر تعریف دیکشنری کمبریج واژه immersion به معنای “کاملاً درگیرشدن در هر چیزی” است و immersive art یا هنر همه‌جانبه قصد دارد از رسانه‌ها و بسترهای جدید جهت خلق تجارب ذهنی و فیزیکی به‌طوری استفاده کند که مخاطب را کاملاً در دنیای خود غرق نماید.

در واقع هنر را به لطف تکنولوژی‌هایی نظیر واقعیت مجازی و واقعیت افزوده تبدیل به محتوا می‌کند و در تلاش است دنیای واقعی را به درون دنیای مجازی برده تا جایی که تفاوت آن با واقعیت قابل تشخیص نباشد. این روش کلیه حواس پنج‌گانه را درگیر خود می‌کند و با استفاده از بسترهایی نظیر نقشه‌خوانی ویدئویی AR, VR, هوش مصنوعی، تکنولوژی‌های مربوط به صدا، و نمایش‌هایی از جنس نور هنرمند می‌تواند فضایی ایجاد نماید که مخاطب را به دنیایی متفاوت می‌برد. در اینجا محیط به صورتی است که انگار در یک خوابی عمیق رفته و متوجه نیستید که این خواب است یا بیداری. همه چیز باید مانند خواب قابل‌لمس و تعاملی باشد و حس‌های پنج‌گانه فعالیت کاملی داشته باشند. دیگر شما تنها نظاره‌گر نیستید بلکه جزئی از اثر هستید!

این شیوه ادغام دنیای فیزیکی و تکنولوژی چندساله است که بسیار رواج یافته و نمایش تصاویر متحرکی از گل، ماهی و پرندگانی که هم پای بازدیدکنندگان حرکت می‌کنند و پروانه‌های مجازی که در صورت لمس شدن ناپدید می‌شوند و تغییر رنگ شکوفه‌ها مثال‌هایی از آن است. قسمتی از یک نمایشگاه هنری بودن و قدم‌زدن در اثر هنری تجربه جذابی است که در کشور ما جای خالی این نوع خلاقیت‌ها و نوآوری‌ها به‌شدت حس می‌شود و شاید وقت آن است که هنرمندان و گالری‌داران خود را به سطح‌های جهانی نزدیک‌تر کنند.